เมื่อกวี ถูกกัก พักในบ้าน
ไม่ฟุ้งซ่าน หงุดหงิด
หรือเศร้าหมอง
จิตสงบ ขบคิด พลางตริตรอง
ใส่ทำนอง ร้อยเรียง บทกวี
อันชีวิต ของเรานี้
เคยมีสุข
แล้วมีทุกข์ แล้วก็สุข
เป็นวิถี
ยามมีสุข ก็อย่าสุข
เกินพอดี
คราทุกข์ที จะไม่เศร้า
จนเกินงาม
เมื่อยามมี ก็แบ่งปั่น
บรรเทาทุกข์
ยามเราทุกข์ จะมีเพื่อน
ร่วมแบกหาม
ช่วยผ่อนหนัก เป็นเบา
ทุกโมงยาม
คือความงาม ของการให้
จากใจจริง
อ.อาลัม
27-5-2020
No comments:
Post a Comment