พัดผ่านไป
และหอบเอาความเยาว์จากไปด้วย
ผ่านวันคืน
ที่ไม่อาจหวนกลับ
วันเวลาที่มีอยู่
จึงมีค่าเกินกว่าจะปล่อยให้ผ่านไปโดยไร้ประโยชน์
.........................................................................................
ขอได้โปรดอย่าเติมเต็มมัน
ด้วยความขุ่นเคือง
ความเศร้า
ความเฉยเมยที่ว่างเปล่า
..................................................................................................
แม้จะเป็นเพียงผ้าห่มเก่าๆ
แต่จงเป็นผ้าผื่นนั้น ณ
คืนที่หนาวเหน็บ
แม้จะเป็นเพียงอิฐดินธรรมดาๆก้อนหนึ่ง
แต่จงเป็นอิฐก้อนนั้นที่ทำให้อาคารหลังนั้นเสร็จสมบูรณ์
แม้จะเป็นเพียงเหรียญบาท
แต่จงเป็นเหรียญบาทที่เมื่อมีมันทำให้สามารถซื้อตั่วรถกลับบ้าน
แม้จะเป็นเพียงอาหารราคาถูก
แต่จงเป็นอาหารมื้อนั้นที่ทำให้ผู้หิวโหยอิ่มท้อง
แม้จะเป็นเพียงสะพานไม้เก่าๆ
แต่ก็จงเป็นสะพานนั้นที่คนได้เดินข้ามไปยังอีกฝั่งหนึ่ง
แม้จะเป็นเพียงหนูตัวเล็กๆ
แต่จงเป็นหนูตัวนั้นที่ช่วยราชสีห์พ้นบ่วงนายพราน
........................................................................................................
แม้จะเป็นอะไรก็ตาม
อย่าดูถูกคุณค่าของตัวท่านเอง
และเติมเต็มวันคืนของท่าน
ด้วยการทำหน้าที่ของท่านอย่างดีที่สุด
และอย่างเต็มความสามารถ
เพื่อว่าวินาทีชีวิตของท่าน
จักเป็นวินาทีที่ดีที่สุดเสมอ
................................................................................................................อ.อาลัม
No comments:
Post a Comment