หากเธอกำลังร้องไห้
และน้ำตาแห่งความโศกเศร้าของเธอ
กำลังไหลอาบสองแก้ม
จงร้องไห้ต่อไปเถิด
จนกว่าเธอจะพอใจ
แต่...
จงเว้นที่ว่างสักนิดก็ยังดี
ณ มุมหนึ่งของหัวใจที่บอบช้ำ
เพื่อดวงใจของเธอ
จะได้ยิน
.....................................................
ณ ค่ำคืนที่มืดสนิท
ก็ยังมีแสงนวลอันอ่อนโยนของจันทรา
มิใช่หรือ?
และหากจันทราได้จากไป
ก็ยังมีดวงดาวมากมาย
ส่งกำลังใจระยิบระยับเต็มผืนฟ้า
....................................................
หากเธอกำลังร้องไห้
และน้ำตาแห่งความโศกเศร้าของเธอ
กำลังไหลอาบสองแก้ม
จงอดทนเถิด
ไม่นาน
แสงอรุณก็จะทอแสง
.....................................................
โอ้ เธอผู้กำลังร้องไห้
แม้ความมืดมนแห่งชีวิตจะยาวนานเพียงใด
แต่มันจะมีทางออกของมันเสมอ
ดั่งเช่นรัตติกาลมีรุ่งอรุณ
.....................................................
ขอเพียง
เธอจะเว้นที่ว่างสักนิด
ในดวงใจที่เจ็บปวดนั้น
สำหรับจุดตะเกียงแห่งความหวัง
ในไม่ช้า
ตะเกียงดวงนั้น
จะค่อยๆสว่าง
และขับไล่ความมืดมนมลายสิ้น
........................................................
อ.อาลัม
21-04-2550
No comments:
Post a Comment